تئوری جاذبه ای که نیوتن ارائه کرد خیلی زود بدون هیچ سئوالی مورد پذیرش دانشمندان قرار گرفت. تا اینکه در اویل قرن بیستم آلبرت اینشتین با ارائه نظریه نسبیت خاص در سال ۱۹۰۵ و نظریه نسبیت عام در سال ۱۹۱۵ نه تنها قوانین فیزیک وجاذبه عمومی نیوتن بلکه پایه های فیزیک عصر خود را به لرزه در اورد.
هر چند قبل از او ماکس پلانک با ارائه نظریه کوانتم فیزیک نیوتنی را زیر سئوال برده بود اما اینشتین با انتشار مقاله های خود راجع به تئوری نسبیت ثابت کرد که فیزیک نیوتن در حالت های خاص پاسخگوی پدیده های فیزیکی می باشد.
وی بعد ها با فعالیت هایی که در سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۵ انجام داد بعنوان یکی از پایه گذاران اصلی مکانیک کوانتم نیز شناخته شد.آلبرت اینشتین طی سالهای ۱۹۳۰ الی ۱۹۵۵ به بررسی رفتار عالم هستی پرداخت و مقالاتی در این باره منتشر کرد. او می خواست با ترکیب تئوری نسبیت و کوانتم به تئوری جامعی برای مدل کردن جهان هستی دست پیدا کند که زندگی این فرصت را برای تکمیل کار به او نداد. اما بعد ها در سال ۱۹۳۳ هابل و هومنسون با تحقیقاتی که در زمینه کهکشانهای مختلف انجام دادند نظریه های او راجع به جهان هستی را تائید کردند.